Еве една книжевно-претседателска приказна, по повод претстојните претседателски избори во Македонија 😉

Извадок од  романот „Нашиот човек на теренот“ на Роберт Перишиќ (Награда на „Јутарњи лист“ за најдобро прозно дело во Хрватска во 2007 година)

„Еве што ми раскажа Олениќ:
„…И кога веќе бев долу, си реков, да му се јавам на Киро, ете, си мислам, кога ќе појдеш во некоја држава и го знаше претседателот, штета е да не го посетиш… Киро таман беше при крај на вториот мандат, па сметав дека нема многу работа… И седиме ние во неговиот кабинет, мобилниот нон-стоп му ѕвони, тој само што го добил, па не знаеше да го исклучи. А не знаев ниту јас.

И така… Мобилниот му ѕвони, јас му се жалам за нашите пензии… и во еден момент тој ме прашува за мислење – кој би можел да го замени на претседателското место?
(…) И јас му велам: „Па не знам, не следам доволно, можеби Васил Тупурковски“… Оној Тупурковски, знаете кој? Оној мешлестиот мустаклија, оној што секогаш носи некои џемпери. А не беше глупав. И имаше искуство, политичко, уште од Југославија, и социјалист е, па сметав дека би можел да биде добар…

И тогаш Киро ми вели: „Да, Васил, и јас размислував за него… Не дека има подобри, но не знам ни самиот…“

Читај повеќе →

Кога, брчкајќи по архивите, неочекувано ќе наидеш на фото албумче со богатство внатрe, па со ќеиф ќе ги искенираш фотографиите од пред 16 години, кога во тогашниот културен центар „Точка“ на Илинденска ја отворивме нашата книжарница за Вас, читателите, со воведен збор на проф. Венко Андоновски, и А -капела настап на Вера Милошевска (Јосифовска) и Елена Христова. Има и пар слики и од деновите потоа. Ех, времиња…

Читај повеќе →

Еминентната писателка Кица Колбе, добитничката на престижната награда „Роман на годината“ во 2006 за „Снегот во Казабланка“, деновиве ни подари нов, возбудлив роман, насловен „Земја на бегалци“. Како и во претходните книги, и во нејзиното ново романескно остварување таа нурнува длабоко во сопственото срце и ни ја раскажува егејската приказна на супериорен естетски начин, емотивно погодувајќи онаму кадешто многумина не се осмелуваат ниту да пристапат.

Пред себе си поставив тешка задача, да сублимирам цел еден свет сместен во 490 страници во само десетина пасуси, особено тешка затоа што книгата емоционално ме допре враќајќи ме и во моето детство, а верувам и во детството на многумина кои ќе ја прочитаат книгата, а кога се работи за емоции, не е лесно да се пишува од објективна гледна точка. Но, еве, да се обидам.

Читај повеќе →

Кога дебитирате со роман провокативно насловен „Пишувајќи ги изгубените топки“, а само пар години подоцна со вториот роман „Вишнова хроника“ ќе влезете меѓу трите најдобри во изборот за „Роман на годината“, тогаш на вашето име мора да му се обрне особено внимание. Фросина Пармаковска сосема ја оправдува довербата, и со третиот, актуелен роман „Одбројување“, докажа дека нејзиниот авторски пат има вртоглаво нагорна линија, пишувајќи зрело книжевно остварување кое, да ги употребам познатите флоскули, сигурно нема да ве остави рамнодушни, односно, ќе ве остави без здив 🙂 Но, за овој роман дефинитивно треба да се пишува и разговара без флоскули, бидејќи истиот претставува квалитативно поместување во македонската романескна продукција поради изборот на темата, пристапот кон неа, и величествената разврска на крајот од која и произлегува насловот на делото.

Читај повеќе →