Основниот впечаток кој ви останува во умот по посетата на Словенија е зелената боја. Во „дежелата“ зеленилото е насекаде околу вас – од фино средените паркови во урбаните средини, преку раззеленетите тунели низ кои поминувате додека ја шетате земјата, па се’ до природните предели кои ве оставаат без здив.
Патувањето во југозападна Македонија е само мал дел од волшепствата што ги нуди нашата земја. Вевчани одамна беше на листата за посета, а струшките Калишта и Радожда со своите вековни пештерски цркви се вистински предизвик. Овој предел е навистина преубав, бидејќи природата не штедела и го дала најдоброто од себе.
Откако сте решиле со автомобил да ја посетите „дежелата“ и таму да поминете седум прекрасни денови секојдневно посетувајќи разни места, тогаш не е лошо тоа задоволство да потрае уште толку со добар план и организација. Островот Шолта е следната и крајна дестинација за вистински летен одмор, но попатно вреди да се посети уште нешто: Плитвичките езера!
Романот „На осамениот брег покрај морето“ е составен од девет приказни чии главни ликови се легендарните далматински „галеби“, тие сурови ловци на женски срца и тела, еден вид заштитен знак на југословенските летувалишта во текот на седумдесеттите и осумдесеттите години на минатиот век. Сместен на островот Раб, романот ги следи судбините на неколку (анти)херои и нивните бројни „подвизи“ на горчливо-духовит начин, специфичен за делата на Зоран Фериќ. Но, покрај машките ликови, слободно може да се каже дека поважни се блескаво разработените женски ликови, локални жителки и туристки, зашто тие ги диктираат нештата и околу нив се врти сѐ.
Дури по смртта на Чарлс Буковски, станало јасно колку многу песни напишал во последната деценија од својот живот, која дефинитивно била најплодна. Она што „му го подариле боговите“ тој едноставно го ставал на хартија без никакви предрасуди, па меѓу стотината објавени песни има одлични, добри и помалку добри, но едно нешто е сосема очигледно – тој останува неповторлив глас секогаш на страната на малиот човек, пред чија искреност еве, и по три децении од неговата смрт, искрено се поклонуваме.
Со вдомувањето на последната алка која недостасуваше, албумот „The Shape of Jazz to Come“ на Орнет Колмен, конечно ја комплетирав ЛП колекцијата со најважните албуми во историјата на џез музиката, кои се издадени, според многумина, во клучната 1959 година.
Кој вели дека нема културни настани во време на Ковид-19? Навистина не ми е јасно зошто не се отворат нашите музеи, каде можноста за почитување на дистанцата меѓу посетителите е супер остварлива. Но, секогаш некој мора да го скрши мразот, нели. Пријатно ме изненади изложбата насловена „Малите суштества од станот што се реновира“ на Ненад Тонкин, која до 15 јуни може да се посети во Домот на градежните работници „Кочо Рацин“. Иако не стигнав на отворањето, сепак, ја посетив денес, и уживав во поставката, која нуди десетина експонати, надополнети со текстуален дел.
Овој серијал инспириран од зачуваните билети од некои прекрасни концерти во не баш толку далечното минато наиде на одлични реакции и различни коментари. Заклучокот е дека периодов навистина ни фалат вакви случувања, и сите се надеваме дека „локомотивата“ веќе наесен ќе се врати во вообичаениот колосек. Во последниов дел се потсетуваме на одлични свирки, а на крајот следи и бонус трак – исклучителен настан од кој немам билет, но е еден од најзначајните случувања кај нас во 90-те години. Стеј тјун’д 😉
Студено утро, осум часот. Малку возила низ улиците. Веќе сите се на своите топли работни места. Одамна не сум станал толку рано. Ова ми е еден од последните испити, и морав добро да го подготвам, останувајќи до доцна во ноќта во последните седум денови. Го паркирам автомобилот, откако претходно ми наплатија билет на влезот од Универзитетот (проклети бирократски крадци!), и се упатувам кон големата сива градба – грдосија, со дување топол здив во дланките.
Точно по половина година од промоцијата на книгата „Молчи со отворена уста“, вториот роман на Снежана Младеновска Анѓелков, кој во меѓувреме влезе во финалето на наградата “Роман на годината“ на Фондацијата „Славко Јаневски“, се потсетуваме на таа прекрасна вечер во МКЦ Клуб ресторанот преку видео запис од настанот.
