Архива за категоријата: Филм

Филмската критика кај нас не функционира како што би требало, но се обидувам сето тоа да изгледа пристојно, будно следејќи и пишувајќи за случувањата во македонската кинематографија, но и пошироко. Во оваа рубрика со неколку подрубрики ќе прочитате се’ што успеав да проследам во изминатите две декади, откако ја следам Седмата уметност, со напомена дека најголемиот дел од текстовите се интегрален дел од моите две филмски книги, „Филм.мкд“ и „Филмски град“, а дел од нив се објавувани и на веб страните kritika.mk, kinoteka.mk и сл.

Кон „Дина“ на Денис Вилнев

За љубителите на жанрот „научна фантастика“, дефинитивно најочекуваните филмски проекти во последниве години дојдоа од работилницата на канадскиот режисер Денис Вилнев. Многумина би рекле „очекувано“, бидејќи Вилнев е еден од ретките кој темелно може да се зафати со реализација на вакви жанровски остварувања бидејќи бескрајно ја сака и ја сфаќа научната фантастика. Неговата филмографија така и започна, со необичниот „The Arrival“ во 1996 година, кога заедно со Дејвид Твохи го втурнаа тогаш ултра-популарниот Чарли Шин во еден хичкоковски ес-еф-трилер за првиот контакт со вонземјаните. Потоа се обиде со многу други жанрови, за по 20 години да сфати дека неговата прва љубов, научната фантастика, е она на кое треба да се фокусира. По уште еден „Arrival“ во 2016 година како еден вид на загревање, конечно му се посвети на реализацијата на продолжението на „Блејдранер“ во 2017 година, како и на актуелната реинтерпретација на „Дина“.

Читај повеќе

КинеНова #6 на ТВ!

По успешното враќање во магичниот простор на затемнетите кино храмови, КинеНова ја продолжува својата променада во текот на целиот ноември и на телевизија, на радост на оние кои не беа во можност да ја проследат програмата со физичко присуство од 27 до 31 октомври. Ако добро Ве држи сеќавањето, ланското, петто издание на фестивалот поради светската пандемија комплетно се одржа на телевизискиот екран, кога реакциите на филмофилите беа одлични. Токму затоа и оваа година КинеНова ја задржува хибридната форма, пласирајќи ја својата одлична програма на ТВ24, каде секој ден од 22.30 ќе имате можност да погледнете прекрасни остварувања, вклучувајќи ги и наградените филмови, кои ги нема на ниту еден друг канал. Еве ја комлетната програма, изберете и уживајте во текот на целиот ноември. КинеНова како домашно кино. ФИЛМТРИРАМЕ 😉

Читај повеќе

Лауреати на КинеНова #6

Тешко е да организираш филмски фестивал за време на (пред)изборен циклус, кога сите ги интересира само политика. Но КинеНова #6 и оваа година реализираше одлично издание, на радост на љубителите на седмата уметност, чија програма во ноември продолжува и на ТВ. За мене како програмски селектор важна беше констатацијата од жирито на завршната вечер, дека сите осум селектирани филмови во трката за наградите биле одлични. Бугарскиот режисер Петар Валчанов, потоа, Зане Балчус, колешката од ФИПРЕСЦИ, и Владо Ангелов, директорот на Кинотека, нагласија и дека, на некој начин, (речиси) сите филмови се победници, бидејќи доделија дури 5 награди на различни филмски остварувања. Еве ги нивните одлуки и образложенија.

Читај повеќе

Официјална селекција на филмови на „КинеНова“ #6

Многу се радувам што оваа година прикажувањето на официјалната селекција на филмови се враќа онаму каде што ѝ е местото – на големиот екран во затемнетата кино сала. Единствено таму публиката може да ја доживее моќта на подвижните слики на дебитантите од различни кинематографии, кои во светот полн со илузии ги создаваат можеби најсилните остварувања во седмата уметност во денешно време. КинеНова и оваа година им отстапува простор на осум моќни, нови гласови чии филмови ќе се борат за престижните фестивалски награди.

Читај повеќе

Mајсторовиот потпис на Алфред Хичкок

Појавувањето на режисерите во своите филмови барем за момент во некоја, условно, безначајна сцена, се практикува и ден-денес, некогаш повеќе, некогаш помалку успешно, a најчесто тоа изгледа дури и смешно и непотребно. Оваа „камео-играчка“ ја патентираше легендарниот Алфред Хичкок, кој истата ја донесе до совршенство, појавувајќи се во четириесет и едно свое остварување. Приказната започнала за време на снимањето на филмот „Станар“, кога Хичкок забележал дека на сцената има малку луѓе. Наместо да ги чека новите статисти, тој накратко самиот застанал пред камерите, и оттогаш започнала традицијата на неговите појавувања во сопствените филмови. Публиката очекувала да го види, барем за миг, и се обидувала да го „улови“ на проекциите на сите негови остварувања. Работата на крајот отишла толку далеку што Хичкок морал да се појавува уште во првите минути од филмот бидејќи публиката го занемарувала дејствието очекувајќи го појавувањето на „мајсторот“.

Читај повеќе

Кон „Таткото“ на Флоријан Зелер

Во последно време почнав да заборавам. Ситни нешта, но сепак битни за одржување на рамнотежата во сопствениот космос.  Дел од овој непосакуван процес е и повременото заборавање на имињата и презимињата на познати актери и актерки. „Еј, како се викаше овој, играше во тој и тој филм“, често знам да прашам, и на крај можеби ќе ми текне, а можеби и не. Сепак, кога се работи за маестрален актер како Ентони Хопкинс, тука нема простор за заборав. И ако мојата заборавност можеби се должи на влегувањето во раниот период од средните години, тогаш најновата ролја на маестро Хопкинс е директно соочување со деменцијата како болест која најчесто ги „напаѓа“ луѓето во доцни години.

Читај повеќе

Кон „Подобри денови“ на Квок Ченг Цанг

На листата со пет финалисти за Оскарот во категоријата „Најдобар филм од неанглиско говорно подрачје“ фигурира и последното остварување „Подобри денови“ на хонконшкиот режисер Квок Ченг Цанг, кој на најдобар можен начин, заедно со шесте номинации на „Минари“, ја брани потентната азиска кинематографија. И, да бидам искрен, ова е мојот годинашен фаворит.

Читај повеќе

Кон „Колектив“ на Александер Нанау

По преседанот што минатата година го направи Американската филмска академија, номинирајќи го македонскиот документарен филм „Медена земја“ во две категории, годинава тие ја повторуваат истата формула, со тоа што овој пат „секирата в мед“ му падна на романското остварување „Колектив“ на Александер Нанау, кој се надева дека ќе добие барем една статуетка во категориите „Најдобар филм од неанглиско говорно подрачје“ и „Најдобар документарен филм“. А зошто не и обете, како што нашата јавност очекуваше лани!?

Читај повеќе

Кон „Манк“ на Дејвид Финчер

На неодамнешната церемонија каде беа соопштени номинациите за годинашниот Оскар, филмот „Манк“ на Дејвид Финчер фигурира во дури десет категории, вклучувајќи ги и оние најважните – за најдобар филм, режисер , актер, кинематографер, музика… На тој начин Финчер по трет пат доаѓа во можност да ја „лапне“ ценетата статуетка, по номинациите во 2009 и 2011 година за филмовите „The Social network“  и „The Curious case of Benjamin Button“.  

Читај повеќе

Кон „Ефектот на среќа“ на Борјан Зафировски

По речиси една ипол година, едно од последните остварувања во македонската кинематографија овие денови можеме да го гледаме и на редовниот кино репертоар во „Синеплекс“. „Ефектот на среќа“ својата премиера ја доживеа одамна, на отворањето на „Синедејс“ во ноември 2019 година, за во меѓувреме, планот за кино прикажување драстично да се смени по појавувањето на светската пандемија. Така, сакал-нејќел, дебитантскиот филм на Борјан Зафировски стана „најдобро чуваната тајна“ на новиот македонски филм, која беше потхранувана со позитивни зборови и импресии од оние малкумина кои во меѓувреме успеаја да го видат на тие пар проекции во „Милениум“, МКЦ и Кинотека. Конечно, филмот се појавува и пред судот на пошироката публика токму овие денови, која исто така не е голема на број, со оглед на протоколите за одржување на јавни настани, вклучувајќи и кино-претстави. Проекцијата на која јас и уште триесетина филмофили го проследивме филмот беше посветена на штотуку починатиот монтажер, легендарниот Андрија Зафрановиќ, кој е „виновник“ и за квалитетната монтажа на филмот на Зафировски, чие дело неодамна го доби и првото фестивалско признание на SEE Film Festival Online.

Читај повеќе