Архива за категоријата: Филм

Филмската критика кај нас не функционира како што би требало, но се обидувам сето тоа да изгледа пристојно, будно следејќи и пишувајќи за случувањата во македонската кинематографија, но и пошироко. Во оваа рубрика со неколку подрубрики ќе прочитате се’ што успеав да проследам во изминатите две декади, откако ја следам Седмата уметност, со напомена дека најголемиот дел од текстовите се интегрален дел од моите две филмски книги, „Филм.мкд“ и „Филмски град“, а дел од нив се објавувани и на веб страните kritika.mk, kinoteka.mk и сл.

Кон „Снежана на крајот умира“ од Кристијан Ристески

Напишете коментар

Скопје како метропола и главен простор на збиднувањата кои од светот се преселуваат на нашите улици, пропуштени низ локалните филтри и прилагодени на овдешното, неретко претставува инспирација за македонските филмаџии, особено во остварувањата во новиот милениум. На оваа констатација совршено и’ припаѓа и филмот на сценаристот и режисер Кристијан Ристевски, чие деби остварување претставува лична карта на градот кој постојано инспирира, иако (не)случувањата во истиот често пати знаат да ве доведат и до очај.

Читај повеќе →

„Филмотопија“ – Најавна шпица

Напишете коментар

По „ФИЛМ.МКД“ (2015) и „Филмски град“ (2018), природно се наметна излегувањето и на третата книга со филмска есеистика, која ја пишував и објавував на мојот блог-сајт „herojnaedenden.mk“. Со „Филмотопија“ на најдобар можен начин ја заокружувам трилогијата посветена на филмот, тој термин толку типичен во поновата историја на седмата уметност. Со трите книги ја покривам речиси целата македонска продукција, но и она што како новина и тенденција се случуваше на светски план во новиот милениум, со што се надевам дека овие изданија претставуваат драгоцен издавачки придонес кај нас, особено ако знаеме дека вакви книги што на особен начин ја третираат филмската уметност се вистинска издавачка реткост.

Читај повеќе →

„Филмотопија“, промотивно

Напишете коментар

Денес, сабота, 16 април, од печат излегува книгата со филмска есеистика „Филмотопија“ од Игор Анѓелков, со што авторот на најдобар можен начин ја заокружува трилогијата составена и од книгите „ФИЛМ.МКД“ (2015) и „Филмски град“ (2018), сите во издание на „ИЛИ-ИЛИ“. Анѓелков продолжува ревносно да ја следи филмската продукција кај нас и во светот, и низ рецензентски и есеистички осврти на публиката навремено ѝ нуди увид во случувањата во филмската уметност.

Читај повеќе →

Кон документарниот филм „Велвет андерграунд“ на Тод Хајнс

Напишете коментар

Пријатно бев изненаден кога пред некој ден холивудската академија за филм ги објави насловите кои влегоа во потесниот, претпоследен круг за документарен филм во трка за Оскарите, бидејќи меѓу нив се најде и последното остварување на Тод Хајнс посветено на моите музички херои Велвет андерграунд. Но, откако го изгледав филмот и кога подобро размислив, нема сомнение дека се’ што сними досега Тод Хајнс, а е поврзани со музиката, претставува вистинско ремек дело. Се сеќаваме на филмот „Velvet goldmine“ од 1998 година, во кој ни ги претставува многуте трансформации на камелеонот Дејвид Боуви, како и на „I’m not there“ девет години подоцна, во кој тоа го прави со Боб Дилан, игран од седум различни актер(к)и. Сепак, овој пат Хајнс го зема доку-жанрот за да ни ја раскаже приказната за, според многумина, најзначајниот бенд во современата музичка историја. Меѓу нив сум и јас, и безобразно ќе ја искористам оваа можност низ текстот да си ја претставам мојата колекција на плочи од њујоршките легенди 😉

Читај повеќе →

Кон „Сестри“ на Дина Дума

Напишете коментар

Многу се радувам кога треба да пишувам текст за македонски филм кој ми се допаднал, а тоа, мора да бидеме искрени, и не е баш толку честа ситуација. Особено и поради фактот што се работи за дебитантски филм кој делува како да го реализирала веќе зрела и изградена филмска авторка. Ова го нагласувам бидејќи во последниве четири години како програмски селектор на Фестивалот на дебитантски филмови „КинеНова“ имам добар увид во регионалната и светска продукција на први и втори остварувања, и после сето изгледано, а имаше побајаги наслови на листата, можам слободно да констатирам дека „Сестри“ на Дина Дума е едно од најкомплетните остварувања кое имав можност да ги погледнам, и уште поважно, да го доживеам.

Читај повеќе →

Кон „Дина“ на Денис Вилнев

Напишете коментар

За љубителите на жанрот „научна фантастика“, дефинитивно најочекуваните филмски проекти во последниве години дојдоа од работилницата на канадскиот режисер Денис Вилнев. Многумина би рекле „очекувано“, бидејќи Вилнев е еден од ретките кој темелно може да се зафати со реализација на вакви жанровски остварувања бидејќи бескрајно ја сака и ја сфаќа научната фантастика. Неговата филмографија така и започна, со необичниот „The Arrival“ во 1996 година, кога заедно со Дејвид Твохи го втурнаа тогаш ултра-популарниот Чарли Шин во еден хичкоковски ес-еф-трилер за првиот контакт со вонземјаните. Потоа се обиде со многу други жанрови, за по 20 години да сфати дека неговата прва љубов, научната фантастика, е она на кое треба да се фокусира. По уште еден „Arrival“ во 2016 година како еден вид на загревање, конечно му се посвети на реализацијата на продолжението на „Блејдранер“ во 2017 година, како и на актуелната реинтерпретација на „Дина“.

Читај повеќе →

КинеНова #6 на ТВ!

Напишете коментар

По успешното враќање во магичниот простор на затемнетите кино храмови, КинеНова ја продолжува својата променада во текот на целиот ноември и на телевизија, на радост на оние кои не беа во можност да ја проследат програмата со физичко присуство од 27 до 31 октомври. Ако добро Ве држи сеќавањето, ланското, петто издание на фестивалот поради светската пандемија комплетно се одржа на телевизискиот екран, кога реакциите на филмофилите беа одлични. Токму затоа и оваа година КинеНова ја задржува хибридната форма, пласирајќи ја својата одлична програма на ТВ24, каде секој ден од 22.30 ќе имате можност да погледнете прекрасни остварувања, вклучувајќи ги и наградените филмови, кои ги нема на ниту еден друг канал. Еве ја комлетната програма, изберете и уживајте во текот на целиот ноември. КинеНова како домашно кино. ФИЛМТРИРАМЕ 😉

Читај повеќе →

Лауреати на КинеНова #6

Напишете коментар

Тешко е да организираш филмски фестивал за време на (пред)изборен циклус, кога сите ги интересира само политика. Но КинеНова #6 и оваа година реализираше одлично издание, на радост на љубителите на седмата уметност, чија програма во ноември продолжува и на ТВ. За мене како програмски селектор важна беше констатацијата од жирито на завршната вечер, дека сите осум селектирани филмови во трката за наградите биле одлични. Бугарскиот режисер Петар Валчанов, потоа, Зане Балчус, колешката од ФИПРЕСЦИ, и Владо Ангелов, директорот на Кинотека, нагласија и дека, на некој начин, (речиси) сите филмови се победници, бидејќи доделија дури 5 награди на различни филмски остварувања. Еве ги нивните одлуки и образложенија.

Читај повеќе →

Официјална селекција на филмови на „КинеНова“ #6

Напишете коментар

Многу се радувам што оваа година прикажувањето на официјалната селекција на филмови се враќа онаму каде што ѝ е местото – на големиот екран во затемнетата кино сала. Единствено таму публиката може да ја доживее моќта на подвижните слики на дебитантите од различни кинематографии, кои во светот полн со илузии ги создаваат можеби најсилните остварувања во седмата уметност во денешно време. КинеНова и оваа година им отстапува простор на осум моќни, нови гласови чии филмови ќе се борат за престижните фестивалски награди.

Читај повеќе →

Mајсторовиот потпис на Алфред Хичкок

Напишете коментар

Појавувањето на режисерите во своите филмови барем за момент во некоја, условно, безначајна сцена, се практикува и ден-денес, некогаш повеќе, некогаш помалку успешно, a најчесто тоа изгледа дури и смешно и непотребно. Оваа „камео-играчка“ ја патентираше легендарниот Алфред Хичкок, кој истата ја донесе до совршенство, појавувајќи се во четириесет и едно свое остварување. Приказната започнала за време на снимањето на филмот „Станар“, кога Хичкок забележал дека на сцената има малку луѓе. Наместо да ги чека новите статисти, тој накратко самиот застанал пред камерите, и оттогаш започнала традицијата на неговите појавувања во сопствените филмови. Публиката очекувала да го види, барем за миг, и се обидувала да го „улови“ на проекциите на сите негови остварувања. Работата на крајот отишла толку далеку што Хичкок морал да се појавува уште во првите минути од филмот бидејќи публиката го занемарувала дејствието очекувајќи го појавувањето на „мајсторот“.

Читај повеќе →
  1. Страница:
  3. 1
  4. 2
  5. 3
  6. 4
  7. 5
  8. 6
  9. 7
  10. 8
  11. 9
  12. ...
  13. 46