Периодов романот „Физика на тагата“ на Георги Господинов повторно е во фокусот. Неодамна тој ја доби престижната полска книжевна награда „Ангелус“ токму за преводот на веќе култниот роман, а минатата недела на премиерата на истоимената анимирана варијанта на книгата од Теодор Ушев, во Софија присуствуваа 3000 луѓе. Според најавите, набргу следи и њујоршка премиера.

По тој повод, професорката Елизабета Шелева од Филолошкиот факултет „Блаже Конески“ во Скопје го отстапи за објавување нејзиниот есеј од славистичкиот собир во Љубљана одржан во мај годинава, на кој настапи со една опширна опсервација насловена „Рецепцијата на Георги Господинов во Македонија“. Секако, голема благодарност до професорката за овој гест, а Вам ви останува да читате и – да уживате 😉

Читај повеќе →

ИЛИ-ИЛИ ја заокружува својата есенска издавачка приказна со новата прозна книга  насловена „Приказни на тивок оган“ од Светлана Камџијаш. Се работи за збирка раскази која фигурира како 178 издание во популарната едиција „ПРОаЗА“.

Читај повеќе →

За сите беше огромно изненадување кога петчленото жири за наградата „Роман на годината“ на Утрински весник одлучи таа да отиде во рацете на дебитантката Снежана Младеновска Анѓелков за нејзиниот прв роман „Единаесет жени“. Тоа како да ја подотвори вратата и за другите автори од новата генерација на македонски писатели во следните години, односно, како да ја смени матрицата на размислување, конечно воочувајќи дека и кај нас почна да се создава нова, квалитетна литература која, зошто да не, треба и да се вреднува. По осумгодишна пауза авторката се враќа во книжевноста со својот втор роман, „Молчи со отворена уста“, како 177 издание во едицијата „ПРОаЗА“ на ИЛИ-ИЛИ.

Читај повеќе →

Многу ми е ќејф што во ИЛИ-ИЛИ продолжуваме да ги поддржуваме новите, млади гласови во македонската литература. Еден од нив е и Димитар Димоски, кој во изминатите години го покажа својот талент преку пишувањето раскази, идеална форма за секој книжевен почетник. Тој веќе има освоено неколку награди за нив, а во „Неми филмови“ се претставува како зрел дебитант-раскажувач кој владее со својот израз, раскажувајќи приказни во кои идеално ги сопоставува личното и фикционалното. Свои  деби изданија во ИЛИ-ИЛИ ги имаа Румена Бужаровска, Снежана Младеновска Анѓелков, Ирена Јорданова, Давор Стојановски… Димитар Димоски на достоен начин ја продолжува таа низа, отворајќи простор за понатамошен развој на сопствениот раскажувачки талент.

Читај повеќе →

По минатогодишниот секс скандал кој ја потресе Шведската академија, која ја доделува награда за литература, во четвртокот беа доделени две Нобелови награди за 2018 и 2019 година. Носител на престижната награда за минатата година е полската авторка Олга Токарчук, која со години отворено се спротиставува на политиките на актуелната власт во својата земја, поради што таа е ставена „под мраз“, додека нејзиниот колега по перо Петер Хандке е годинашен добитник на наградата. Мислејќи дека овој пат ќе бидат поштедени од контроверзи, токму именувањето на австрискиот писател за лауреат предизвика бура од реакции кај многумина, бидејќи академијата писателот кој отворено застана на страната на Слободан Милошевиќ во 90-те го нарече „еден од највлијателните писатели во Европа“ . Со тоа се отвори дебата дали личноста треба да се одвои од неговото дело при доделувањето на една ваква особено значајна награда, или пак не.

„ИЛИ-ИЛИ“ отсекогаш имал чувство за квалитет, и дел од едицијата „ПРОаЗА“ се романите „Талкачи“ на Олга Токарчук (превод од полски на Лидија Танушевска) и „Стравот на голманот од пенал“ на Петер Хандке (превод од германски на Ива Фиданчева).

Читај повеќе →

Денеска од печат излегува новата книга од Оливера Ќорвезироска насловена „АБ’Т“. По теориската „Еден текст и една жена“ (2016) и збирките раскази „(СО)шиени раскази“ (2017) и „Улиците што ги нема“ (2018), ова е четврта соработка на издавачката куќа „Или-Или“ со еминентната книжевна критичарка и писателка. По 14-годишна пауза и нејзиниот тогаш прв роман „Заклученото тело на Лу“ (Магор, 2005), Ќорвезироска повторно влегува во романескните води и ни го „подарува“ можеби нејзиниот најличен ракопис, како 175 книга во популарната едиција „ПРОаЗА“.

Читај повеќе →

„Се очекуваше ваква книга да се појави во Полска, Чешка, Унгарија или дури и во Германија, но наместо тоа, се појави во Бугарија. И ако за Западна Европа и остатокот од светот таа беше изненадување, не беше никаков шок за бугарските читатели, оние кои го познаваат и го почитуваат Владимир Зарев и неговите единаесет романи во изминатите неколку децении. Романот низ европските метрополи предизвика бројни осврти, особено во водечките медиуми од германското говорно подрачје, а за самиот автор е снимен документарен филм насловен „Бугарскиот Балзак“, во кој критичката мисла го споредува со Достоевски, Маркез, Ман и Булгаков. Поодделни осврти го доближуваат до Апдајк според начинот на кој се градени и профилирани неговите ликови“. (Од рецензијата за германското издание на книгата)

Читај повеќе →

Важно соопштение за сите љубители на литературата и филмот: деновиве од печат излегува нова книга од ИЛИ-ИЛИ работилницата, која на суптилен начин ги поврзува токму овие две нешта. „Филмски клуб“ на канадскиот писател Дејвид Гилмор е прекрасно понирање во внатрешноста на човековата личност преку филмската уметност, како пријатен муабет меѓу двајца стари пријатели. Ова е совршено четиво за летниот период, супер разбирливо и читливо, а истовремено доволно провокативно за да ве остави будни. Одамна не сум прочитал вакво нешто, навистина уживав!!!

Читај повеќе →

Еве една книжевно-претседателска приказна, по повод претстојните претседателски избори во Македонија 😉

Извадок од  романот „Нашиот човек на теренот“ на Роберт Перишиќ (Награда на „Јутарњи лист“ за најдобро прозно дело во Хрватска во 2007 година)

„Еве што ми раскажа Олениќ:
„…И кога веќе бев долу, си реков, да му се јавам на Киро, ете, си мислам, кога ќе појдеш во некоја држава и го знаше претседателот, штета е да не го посетиш… Киро таман беше при крај на вториот мандат, па сметав дека нема многу работа… И седиме ние во неговиот кабинет, мобилниот нон-стоп му ѕвони, тој само што го добил, па не знаеше да го исклучи. А не знаев ниту јас.

И така… Мобилниот му ѕвони, јас му се жалам за нашите пензии… и во еден момент тој ме прашува за мислење – кој би можел да го замени на претседателското место?
(…) И јас му велам: „Па не знам, не следам доволно, можеби Васил Тупурковски“… Оној Тупурковски, знаете кој? Оној мешлестиот мустаклија, оној што секогаш носи некои џемпери. А не беше глупав. И имаше искуство, политичко, уште од Југославија, и социјалист е, па сметав дека би можел да биде добар…

И тогаш Киро ми вели: „Да, Васил, и јас размислував за него… Не дека има подобри, но не знам ни самиот…“

Читај повеќе →