Скопје, четврток вечер, тивко и мирно е, Корона вирусот се’ уште е таму некаде, далеку, и не размислува за нас. Неодамна Нино намина во книжарница во една од неговите редовни мисии при кои се снабдува со „духовна храна“ која содржи пакет од неколку ИЛИ-ИЛИ книги, со кои во слободното време ја надополнува онаа неговата музичка „духовна храна“ која секојдневно ја практикува со пријателите од матичниот бенд „Светлост“.
Минатата недела во кафулето „Котур“ се случија пар проекции на документарниот филм „Туста“, а јас ја избрав онаа помирната, без свирка на „Тотално опуштање“ по прикажувањето на филмот како придружна содржина. Филмот кој својата светска премиера ја доживеа на минатогодишниот фестивал во Мотовун, и кој, откако го пропуштив на „Синедејс“, а потоа и во Кинотеката, каде македонските ко-продуценти Владимир Стојчевски и Горан Стојиљковиќ во декември организираа промотивна вечер исто така со свирка потоа, отидов со задоволство да го изгледам во срцето на градот заедно со уште седуммина почитувачи на ликот и делото на КУД Идиоти во таа пријатна скопска четврточна вечер, уживајќи во 100-минутната приказна преку која авторот Андреј Коровљев ни ја раскажа сторијата за легендарниот панк бенд од Пула, секако,со фокус врз Туста, „балканскиот Џо Страмер и Че Гевара“, вокалистот и фронтменот на култниот истарски бенд.
Почитувани,
Ве информираме дека во понеделник, на 24 февруари, од печат ќе излезе новиот роман „Шрапнел“ од Игор Анѓелков. Седум години по „Фото синтеза“, во неговиот трет роман Анѓелков низ неколку наративни линии ги преиспитува суптилните релации меѓу историјата, личното сеќавање, односот со најблиските и општествените околности кои влијаат врз емотивното и приватното.
Не сум човек кој сака свечености, отворања и останати формалности. Затоа бирам некој од следните денови за посета на одредена изложба, која вообичаено трае подолг период, за да можам на раат да го видам изложеното. Возбудата околу најавениот јубилеј „70 години Музеј на град Скопје“, како што гласи и насловот на изложбата, во чии рамки ќе се промовира и луксузна монографија, во јавноста траеше веќе одредено време. И, само еден ден по официјалното отворање, ете ме мене во познатиот простор на старата железничка станица, каде во изминатите децении се случиле безброј настани, поминале безброј уметници, се размениле еден куп енергии.
„Постојат места кадешто времето е запрено, како и приказните на луѓето кои живеат таму. Се вљубуваме во овие места, тие не’ пленат и не’ претвораат во ликови од приказните кои за нив ќе ги раскажуваме подоцна. Оваа изложба е визуелна сторија токму за едно такво место. Личен, интимен портрет на еден од најубавите и најмагични места на светот, Прага“.
Синоќа во МКЦ во Скопје се случи „Земјотрес“ осми пат по ред. Симболично именуван како настан кој ги поместува музичките граници, се чини дека почетокот на февруари, таман откако сме го преживеале долгиот јануари, е идеален термин за сумирање на резултатите од претходната година на музички план.
„Земјотрес во Скопје удира токму во миговите кога луѓето ќе го изумат чувството за заедништво. Кога ќе снема минимален заеднички интерес, кога моралот не е веќе во мода. (…) Генерациите, музичките стилови, па и идеалите се менуваат, но алтернативната културна понуда е есенцијална за поттикнување на духот на новите, се’ побројни сограѓани со пософистицирани естетски потреби“, велат организаторите на настанот, кој имаше одлична посетеност.
Една година по изложбата „Духовите на Африка“, во просторот на Музејот на РСМ имаме можност да присуствуваме на уште една концептуална изложба поврзана со „црниот континент“. Овој пат авторите Гоце Наумов и Никос Чаусидис ја продлабочуваат темата, и за прв пат на едно место ја прикажуваат исконската поврзаност помеѓу Македонија и Африка, која започнува во предисторијата и трае до ден-денес.
Пред неполни две години, струмичкиот сликар Никола Пијанманов во галеријата на Младинскиот културен центар во Скопје ја претстави својата уметничка визија за светот преку серијата слики насловена „Времиња“. Во очекување на неговата нова поставка во текот на 2020 година (бидејќи време е за тоа!), се потсетуваме на оваа прекрасна изложба, која посетителите можеа да ја видат од 13 до 28 април 2018 година.
За успехот на „Медена земја“ (Honeyland), Оскарите и филмската индустрија, со Мони Дамевски и Марина Костова кај Мишко Иванов во „24 Анализа“, со интро-интервју со прекрасната Атиџе Муратова.
На 24 октомври во славниот париски Лувр беше отворена изложбата по повод 500-годишнината од смртта на италијанскиот ренесансен сликар Леонардо да Винчи (1452-1519). По еднодецениски преговори и подготовки, на најсеопфатата изложба досега се претставени околу 160 дела на славниот уметник, и освен оние кои веќе се во каталогот на Лувр, вклучувајќи ја и „Мона Лиза“, можат да се видат и дела позајмени од колекциите на други институции од целиот свет. На 26 ноември и нашиот Музеј на град Скопје, во соработка со Асоцијацијата за култура ИКОН, се приклучи кон иницијативата за славење на ликот и делото на да Винчи со изложбата насловена „Во слава на леонардо“, на која се претставени дела од 12 македонски уметници инспирирани токму од сликарското творештво на италијанскиот ренесансен гениј.
