По повод 100-годишнината од раѓањето, промоција на реизданијата на култните книги на Миљенко Смоје, „Хрониките за Мало и Вело мисто“, на затворањето на „Сплитско лето“. Учествуваа Феѓа Клариќ, Јосип Антиќ, Ивица Иванишевиќ и дизајнерката на кориците (и кутијата), Тисја Кљаковиќ Браиќ.

Во пријатна атмосфера и со убава посетеност (со оглед на тоа дека се работи за врв на летната сезона), синоќа во градината на одделот „Далматина“ на градската библиотека „Марко Марулиќ“ се одржа меѓународниот книжевен разговор „Диску(р)сија“ со Снежана Младеновска Анѓелков и Лујза Бухаруа од Хрватска, во рамките на „69. Сплитско лето“. Разговорот одлично го водеше преведувачката и промоторка Патриција Хорват.

„Луѓето секогаш велат дека сакаат да создадат подобра иднина. Тоа не е точно. Иднината е апатична празнина која никого не го интересира. Минатото е полно со живот, желно да не’ изнервира, да не’ провоцира и навредува, да не’ искушува да го уништиме или повторно да го насликаме. Единствената причина зошто луѓето сакаат да бидат господари на иднината е за да го променат минатото“.

Замина уште една писателска величина, Милан Кундера (1929, Брно – 2023, Париз).

Пред пар седмици го препрочитав последниот роман на Славко Јаневски, „Депонија“. Долго време ме гледаше од полицата, и јас нему, секако, му фрлав „љубовно-љубопитен“ поглед, особено поради тоа што поминаа повеќе од две декади од неговото објавување и следствено на тоа, од првото читање, па време беше да му се навратам бидејќи сум го подзаборавил.  Зошто инаку создаваме домашни библиотеки доколку одвреме-навреме не ги препрочитуваме книгите? Но ете, случајот сакаше „Депонија“ да се реактуелизира не поради тоа што е последниот ракопис на Јаневски додека се’ уште беше меѓу нас, туку поради тековните случувања со нашата метропола, која деновиве се дави во ѓубре, со што уште еднаш се потврди онаа старата дека „животот пишува романи“, односно, дека „книжевноста може да биде стварна, а стварноста да се претвори во книжевност“.

Со големо задоволство го најавувам денешното излегување од печат на романот „Маџун“ од Влада Урошевиќ, како 224 издание во едицијата „ПРОаЗА“ на ИЛИ-ИЛИ. По првото издание на Магор во 2018 година, сметавме дека овој прекрасен роман мора повторно да биде достапен за читателите. Така, по актуелната збирка раскази „Вонземјанки“ која ја објавивме и промовиравме пролетва, имаме уште едно значајно дело на реномираниот македонски писател во популарната едиција „ПРОаЗА“.

Во една сеопфатна енциклопедија посветена на републиките и нивните карактеристики во поранешна Југославија, посебен дел беше посветен на метрополите. Илустрирани со различни фотографии што ги претставуваа нивните најпознати знаменитости, главните градови Белград, Загреб, Љубљана, Сараево и Титоград, помалку или повеќе, го нудеа најдоброто што го имаа. Првата фотографија со која се претставуваше Скопје беа неколку дечки и девојки на една клупа, некаде низ една од населбите на Карпош. Двајца од нив седеа на неа, а двете девојки и уште едно момче, сите на возраст во своите рани дваесетти години, стоеја пред или покрај клупата, притоа, според погледите, поставеноста на телото и одредени ситни движења фатени со фотоапаратот, разговарајќи на одредена тема. Со тоа авторите на оваа богата енциклопедија, случајно или намерно, го овековечија вистинскиот симбол на градот на солидарноста во сите овие децении наназад, нејзиното величество – клупата.