Ете, имавме среќа после долго време да ја „начекаме“ претставата која својата премиера ја доживеа во 2016 година, и лека-полека стана навистина култна во Македонскиот народен театар. Впрочем, дуото Дуковски-Јаниќијевиќ уште од студентските денови на „Светло сиво“ ветуваше таква разврска, и во оваа претстава ги имаме во сиот свој сјај.
Поминаа векови додека повторно го пречекорив театарскиот праг. Причината не ја знам. Можеби беа пресудни љубовта кон филмот и неговото континуирано следење. А во деведесеттите, мојата декада, не беше така. Сите претстави на репертоарот на скопските театри беа гледани по неколку пати, а новото издание на МОТ ни доаѓаше како мелем на рана, прикажувајќи ни ги новите тенденции на европската театарска уметност. Но еве, случајот сакаше, како за прв пат по подолго време, да наидам на вистински театарски бисер, кој дефинитивно ме убеди дека што побргу треба да проследам што се случува на домашните „штици што значат живот“. Не сакам отрцани фрази, но и самиот живот понекогаш е и тоа како отрцан, па… 🙂
Пријатно изненадување беше прошетката низ паркот во Сарај, кој многу одамна не сум го посетил. Излетничкото место каде вообичаено не’ носеа на екскурзија во основно училиште и понатаму е вистински бисер за опуштена прошетка.
По четврт век од легендарниот настап во салата на тогашен МНТ, Александар Баланеску се врати во градот кој му оставил незаборавни сеќавања, прогласувајќи го скопскиот концерт во 90-те за еден од најдрагите во неговата блескава кариера. Тоа беа времиња кога неговиот квартет беше актуелен со албумот „Possesed“, на кој на А-страната се сместени петте антологиски преработки на темите на Крафтверк плус една од Дејвид Б’рн, а на Б-страната романскиот музичар го покажува својот раскошен талент за компонирање на современа музика. Плочата купена во Будимпешта пред концертот на Ник Кејв (тогаш актуелен со албумот „Let love in“) и ден-денес е една од моите омилени во домашната колекција. Но, и скопскиот концерт во петокот, на 11 март, ќе остане во нашите срца поради еден куп работи, а пред се’ поради величенствената изведба на квартетот на авторските композиции, на крајот зачинета со темата „Das Model“.
Денеска од печат излезе новата книга во популарната едиција „ПРОаЗА“ на ИЛИ-ИЛИ, трите приказни со заеднички наслов „Тупаници“ од Пјетро Гроси. Преводот од италијански на македонски јазик е на Катерина Сотирова, како дел од програмата „Креативна Европа“ на ЕУ.
Сметам дека е сосема човечки кога ќе замине некој на оној свет, да го испратиме со кажување на некоја анегдота поврзана со него.
Кога во 2012 година Жане ја доби наградата „Роман на годината“ за „Единаесет жени“, г-нот Радован Павловски беше единствениот од старата генерација македонски писатели кој дојде на штандот на „ИЛИ-ИЛИ“ на скопскиот Саем и ја побара книгата, зашто (парафразирам по сеќавање) „се појавил нов глас во нашата книжевност, и тој би сакал да види за што се работи, особено бидејќи во прашање е дебитантка“. По краток муабет, ја зема книгата и замина, но ги заборави очилата на штандот.
Денес од печат излезе нова книга од ИЛИ-ИЛИ. По прекрасниот дебитантски роман „Бугати се појавува“ од Деа Лоер, чиј превод од германски се појави во 2014 година, овој пат преведувачката Ксенија Чочкова на македонски јазик ни ги „подарува“ нејзините наградувани драми насловени „Животот на Прача Рузвелт“ и „Невиност“. Се надеваме дека текстовите ќе ги испровоцираат домашните театарџии и дека еден ден можеби ќе ги видиме поставени на нашите сцени, бидејќи драмите на германската писателка се преведени на повеќе од 30 јазици и се поставуваат насекаде низ светот.
Насловните корици на музичките албуми се многу важни. Но ајде оди и докажи им го тоа на новите клинци кои музиката ја конзумираат единствено преку дигиталните медиуми. Корицата на книгата можеби и го нема тоа значење како обвивката на ЛП-то, бидејќи може да се прочита синопсис или одгласи на критичарите на задната страница, додека тоа кај албумите го нема. Таму се само насловите за песните, и доколку не ве испровоцира насловната корица во случај да не знаете за каква музика се работи, тогаш морате да се повикате на „добриот сенс“. Деновиве пред очи ми прелета уште една листа на највлијателни ЛП корици во историјата, кои одвреме-навреме се прават насекаде низ светот, и проверувајќи што таа содржи, сфатив дека добар дел од нив ги имам во домашната колекција. Затоа овој текст е крајно субјективен, бидејќи ја раскажувам приказната токму за обвивките на плочите кои со задоволство ги слушам низ годиниве по дома. Секако дека притоа ќе скокнам многу незаборавни ЛП насловни, но затоа постои можноста за коментар, кадешто би можеле да ме потсетите и воедно да пишете кој е Вашиот ол-тајм фаворит 😉
Почнувајќи нешто пред пандемијата, па се’ до денес (што значи – цирка две години), одејќи или возејќи велосипед низ скопските улици ги забележував актуелните скопски графити и ги ставав на ФБ, каде наидуваа на прекрасни коментари – од политички до хумористични. Во овој текст ги собирам на едно место, фино надоврзувајќи се на претходните текстови на оваа тема.
Денеска од печат излезе преводот на најдобриот италијански роман во 2020 година. По издавањето на исто така романот-лауреат „Тивок хаос“ во 2016 година, кој наиде на одличен прием кај македонските читатели, ИЛИ-ИЛИ се одлучи да го издаде и актуелниот добитник на престижната италијанска книжевна награда „Стрега“, романот „Колибри“ од Сандро Веронези, во превод од италијански јазик на Анастасија Ѓурчинова.
