Извадок од кураторскиот текст во непостоечкиот каталог за изложбата:
„Во напливот на модернистички употребни нешта и реди-мејд предмети, од сета таа затрупаност од сигнификантни постмодерни орудија околу нас, најчесто за една употреба, неодамна во нашиот град пристигнаа и електричните тротинети, кои како кучиња-скитници од комбија беа исфрлени во метрополата, со цел да му помогнат на граѓанинот за побрзо пребродување на саканата цел од точка А до точка Б.
По редицата анимирани проекти, меѓу кои најуспешен е серијалот „Светот на Биби“, а во очекување на амбициозниот „John Vardar vs The Galaxy“ кој уште од 2017 година се најавува како првиот македонски анимиран игран филм и најголемиот копродукциски анимиран проект на Балканот досега, режисерот Гоце Цветановски деновиве ни го претстави својот прв долгометражен филм насловен „Бизнисот на задоволството“. Македонската премиера на ова остварување се случи на затворањето на „Синедејс“, а пред тоа филмот, за загревање, беше прогласен за најдобар долгометражен филм на фестивалот „Во палатата“ во Софија, каде што ја имаше и светската премиера.
пишува: Максим Ристески
Игор, здраво, како си? Ја прочитав „Мина“, и многу ми се допадна. Настрана од тоа што Мина објективно била изразито колоритна личност (статистички контрастна), ти мајсторски топло ја сугерираш нејзината субјективна особеност за тебе, често новооткриена (во процесот на градење на романот), со сила на откровение што ја пренесуваш и низ симболиките со многу питка асоцијативна, интерактивна моќ.
Германскиот режисер во последниве две декади си игра падни-стани со својата кариера, но тоа е разбирливо поради возраста и различните интереси и ангажмани од кои беше дел во новиот милениум. Тој брилјираше со двата документарни филма: „Пина“ (2011) посветен на славната сонародничка, кореографката Пина Бауш, како и со „Солта на Земјата“, приказна за фотографот Себастајо Салгадо кој четириесет години го архивирал животот во скриените катчиња на земјината топка. И кога нештата веќе беа јасни, мислејќи дека тоа е жанрот преку кој германскиот мајстор ќе се изразува до крајот на кариерата, бидејќи, и покрај неколкуте обиди, не сними добар игран филм уште од „Пукање во Палермо“ (2008), еве го стариот добар Вендерс, онаков каков што го знаеме уште од времето кога Миро (Мирослав Поповиќ) во симпатичното кино во Музејот на современа уметност во Скопје, на средината од 90-те години на минатиот век, организираше ревија на неговите генијални остварувања од 70-те и 80-те години, и кога Вендерс на скопските љубители на седмата уметност им влезе под кожата.
Летото е во полн ек, и некако ми се виде важно, погледнато од двегодишна дистанца, да го споделам мојот ангажман во проектот насловен „30 години Независна музичка сцена“, кој се реализираше од 20 до 22 август 2021 година на плажата „Оревче“ во Охрид, како непроценлив придонес и вреден архивски документ за македонската музичка сцена. Организатор на настанот кој на едно место ги собра повеќето релевантни македонски ди-џеи и неколку актуелни бендови беше ЕЕММ Group, a поводот беше навистина убав – 30 години независна и слободна Македонија!
„Луѓето секогаш велат дека сакаат да создадат подобра иднина. Тоа не е точно. Иднината е апатична празнина која никого не го интересира. Минатото е полно со живот, желно да не’ изнервира, да не’ провоцира и навредува, да не’ искушува да го уништиме или повторно да го насликаме. Единствената причина зошто луѓето сакаат да бидат господари на иднината е за да го променат минатото“.
Замина уште една писателска величина, Милан Кундера (1929, Брно – 2023, Париз).
Пред пар седмици го препрочитав последниот роман на Славко Јаневски, „Депонија“. Долго време ме гледаше од полицата, и јас нему, секако, му фрлав „љубовно-љубопитен“ поглед, особено поради тоа што поминаа повеќе од две декади од неговото објавување и следствено на тоа, од првото читање, па време беше да му се навратам бидејќи сум го подзаборавил. Зошто инаку создаваме домашни библиотеки доколку одвреме-навреме не ги препрочитуваме книгите? Но ете, случајот сакаше „Депонија“ да се реактуелизира не поради тоа што е последниот ракопис на Јаневски додека се’ уште беше меѓу нас, туку поради тековните случувања со нашата метропола, која деновиве се дави во ѓубре, со што уште еднаш се потврди онаа старата дека „животот пишува романи“, односно, дека „книжевноста може да биде стварна, а стварноста да се претвори во книжевност“.
Летото е во полн ек, и некако ми се виде важно, погледнато од двегодишна дистанца, да го споделам мојот ангажман во проектот насловен „30 години Независна музичка сцена“, кој се реализираше од 20 до 22 август 2021 година на плажата „Оревче“ во Охрид, како непроценлив придонес и вреден архивски документ за македонската музичка сцена. Организатор на настанот кој на едно место ги собра повеќето релевантни македонски ди-џеи и неколку актуелни бендови беше ЕЕММ Group, a поводот беше навистина убав – 30 години независна и слободна Македонија!
Оваа постпандемиска 2023 година започна со премиерата на првиот од неколкуте продолженија на „Аватар“ на Џејмс Камерон, со што влезе во фолдерот „филмски серијали“ какви што филмската индустрија милува да негува со децении наназад. Трендот продолжува и летово со премирата на новото, петто продолжение на авантурите на омилениот археолог и авантурист на големото платно, Индијана Џонс, чија светска премиера се случи на годинашното издание на престижниот филмски фестивал во Кан. Организаторите ја искористија шансата и на 80-годишниот ветеран му ја доделија „Почесната Златна Палма“ за животно дело.
Оддалечен само три километри од прекрасниот центар на градот, краковскиот Музеј на современа уметност на посетителите им овозможува увид во случувањата на полето на полската, европската и светската уметност во последниве неколку декади. На првиот кат е постојаната изложба со дела на современи полски уметници, а галериите на вториот кат нудат периодични тематски изложби. Дизајниран од Клаудио Нарди во неомодернистички стил, музејот содржи и кафетерија, библиотека и современ конзерваторски центар, и интересно, освен огромниот простор во кој се изложени делата, има уште неколку надворешни галерии во кои исто така се случува „уметност“. Реализацијата на овој проект, отворен на 19 мај 2011 година, чинеше 16 милиони евра, ко-финансирани од фондот на ЕУ.
