Oвековечување на влијателните музички херои
Жанрот „Рокументарец“ на наједноставен начин кажува дека се работи за документарен филм за рок музиката и за нејзините претставници. Терминот прв го употребил Бил Дрејк во 1969 година во радиоемисијата „Историја на рокенролот“, а подоцна и режисерот Роб
Рајнер во филмот „This is spinal tap“ (1984)
Бидејќи веќе еден месец сме влезени во 2020-та, годината со убаво, симболично значење, некако се чинеше прикладно нуркањето во филмската историја токму во годините со кои започнувала новата декада, бидејќи сензибилитет на филмовите снимени токму во таа, „нулта“ година, како да го навестуваале она што следи во годините потоа. Секако, изборот е субјективен и можеше да биде сосема поинаков, но овие наслови се чини дека се познати и препознатливи и кај пошироката публика вљубеници во подвижните слики
Историја на филмскиот жанр – МЈУЗИКЛ
Серијалот текстови за историјата на филмскиот жанр започна со „најфилмскиот“ жанр воопшто, вестернот, а продолжи со поглед врз најзначајните остварувања во научната фантастика и воениот филм. Овој пат приказната ја продолжуваме со, според многумина, најромантичниот филмски жанр, мјузиклот
За успехот на „Медена земја“ (Honeyland), Оскарите и филмската индустрија, со Мони Дамевски и Марина Костова кај Мишко Иванов во „24 Анализа“, со интро-интервју со прекрасната Атиџе Муратова.
Животот на славните сликари на филмското платно
Филмскиот и сликарскиот занает, колку и да се различни, сепак факт е дека клучниот момент и кај обете уметности е визуелноста. Оваа спојувачка нишка многу години лебдела во воздухот, сè додека филмаџиите не се досетиле дека токму седмата уметност е идеален медиум за транспонирање на „таинствениот“ живот на славните сликари на големото платно 
Историја на филмскиот жанр – ВОЕН ФИЛМ
По „разголувањето“ на вестернот и научната фантастика, некако природно се наметна
серијалот да го продолжиме со жанрот што во изминатите декади остави десетици влијателни наслови што ја испишаа филмската историја. Дами и господа, добре
дојдовте во приказната за воениот жанр
Војната, како разорувачка машинерија на сите човекови материјални и интелектуални ресурси, е како создадена за широка опсервација на големото платно. Крв, солзи, драма, заплет, расплет и уште многу други елементи се идеални за сценаристите и режисерите да расплачат, или да разгневат, милиони гледачи ширум светот, постигнувајќи ја основната цел: голема гледаност и, пред сè,исплатливост на проектот. Меѓутоа, филмските дејци од почетокот на филмската историја, при преминот од 19 во 20 век, сè уште немале ниту технички можности, ниту јасна визија дека толку чувствителната тема може да ги зголеми апетитите на публиката за масовно посетување на кината.
Кон „КРИЛЈА“ на Вилијам Велман, првиот оскаровец во историјата
Во далечната 1927 година, Американската филмска академија почна со доделување на златната статуетка, што на многу нивоа го измени поимањето за седмата уметност. Добитниците на чичко „Оскар“ автоматски добиваат многу бенефиции, па еве, дури по девет децении, лауреатите го задржуваат правото сè уште да се пишува и да се зборува за нив
Животот на композиторите на сребрениот екран
Бурните и непредвидливи настани во животите на славните композитори отсекогаш биле во фокусот на филмските творци. Уште во дваесеттите години на минатиот век се забележани првите обиди за екранизација низ слика на овие биографски приказни, а со
појавата на звучниот филм, работата тргнува многу подобро и покреативно
Историја на филмскиот жанр – НАУЧНА ФАНТАСТИКА
Иако филмаџиите на остварувањата од „вестерн“ и „мјузикл“ жанрот, во текот на филмската историја си поигруваа со филмската форма за да привлечат колку што е можно поголема публика во кино-салите, сепак тие не успеаја да се здобијат со голема група фанови која „до смрт“ ќе биде вљубена во приказните што ги раскажуваат овие филмови. Тоа дефинитивно им успеа на авторите кои ни ги подарија најубавите приказни во жанрот „научна фантастика“
По еден куп кратки остварувања (одличниот и наградуван „Матасари“!) и документарни филмови (претежно со историска тематика) зад себе, Охриѓанецот со филмска диплома од романскиот универитет „I. L. Caragiale“, Илија Пиперкоски, конечно сними и прв долгометражен филм, нешто за што сонува секој филмаџија. „Дедо и внук“ е приказна која на хартија, според режисерот, фигурира уште од 2013 година, и еве, по шест години, имаме можност да ја видиме онаму кадешто и’ е местото, на сребрениот екран. Авторот го задржа правото официјалната премиера да ја одржи во својот роден град, со што на најдобар можен начин ја поддржа идејата за децентрализација на културата актуелна во годиниве наназад.
