„Она што кај сопствените деца го гледам како нивен најголем страв е дека ќе бидат исклучени од околината, па макар тоа било преку „булинг“, задевање или потсмев. Тоа е она од што најмногу се плашат. Ова е еден мошне дамнешен страв кај човековите битија, кои доколку заостанат зад племето, разните животни-грабливци ќе ги стигнат и ќе ги растргнат. Поради тоа човекот претендира да се претопи со околината. Но што да правиме со оние деца кои имаат поинаков темперамент, поинакви замисли и потреби?“

Денес точно напладне се случи претставувањето пред публиката во “Куќата за писатели” во Пазин, кое одеше и онлајн, додека зад нас беше активен зиплајн 🙂

Отсекогаш сум ги сакал расказите на Ермис, и кога дојде време да се разговара со писател во терминот на „Нова машина“ каде, освен музиката, третирав и други теми од културата, одлуката за соговорник падна без размислување. Со Ермис не се знаевме, и некако дојдов до контакт со него. Тој сесрдно ја прифати поканата за интервју, дури и малку зачуден што некој се сетил да го стори тоа. И така, на екранот се појавија два лика: јас, млад и зелен, „уфилман“ со прашањата во тетратката пред себе, и Ермис со неколку книги зад себе. Актуелна му беше прекрасната збирка „Кога во Скопје ги беа измислија чадорите“.

Денеска од печат излезе новата книга во популарната едиција „ПРОаЗА“ на ИЛИ-ИЛИ, трите приказни со заеднички наслов „Тупаници“ од Пјетро Гроси. Преводот од италијански на македонски јазик е на Катерина Сотирова, како дел од програмата „Креативна Европа“ на ЕУ.