„Ја палам цигарата и ја почнувам филмската рецензија…“
„Патерсон“ можеби не е најдобриот филм на Џим Џармуш, но сигурно не е и најлошиот. А зарем Џармуш има лош филм?

Читај повеќе →

Филмот кој минатиот септември се закити со „Гран жири прајз“ на Венециската Мостра, илити втората награда по вредност веднаш зад „Златниот лав“ кој Милчо Манчевски го „лапна“ во далечната 1994 година, и покрај неколкумесечната дистанца оттогаш, сепак е вреден за внимание. Но не само поради тоа, туку пред сè поради неговата исклучителност и повеќеслојност, чија сугестивност трае и неколку денови по неговото гледање. Се работи за второто долгометражно остварување на сценаристот и режисер Том Форд, за чиј првенец “A single man” (2009) прочитав еден куп пофалби, но за жал, не успеа да му дојде редот за гледање. Затоа со нетрпение седнав да го изгледам „Ноќни животни“ (Nocturnal animals) и добив и повеќе од очекуваното, со оглед на предрасудите кои однапред на Форд не му даваа некаква шанса бидејќи дознав дека се работи за познат моден дизајнер и креативен директор на познатите брендови „Гучи“ и „Ив Сен Лорен“, но, еве, признавам, се радувам што згрешив.

Читај повеќе →

На прашањето: Кој е најдобриот режисер на сите времиња?, многумина филмаџии и филмофили би одговориле дека тоа е едниот, единствен и ненадминат – Алфред Хичкок. На прва топка, веднаш можеме да наброиме неколку негови култни остварувања, но колку знаеме за неговиот приватен живот, за неговите соништа и опсесии? На ова прашање се обидуваат да ни одговорат двата актуелни филма „Девојката“ и „Хичкок“, кои кон крајот на минатата и на почетокот од оваа година предизвикуваат многу коментари, возбудувања и спротиставени толкувања.

Пред извесно време, додека се подготвуваше да нурне во најголемата длабочина за да се сретне со океанските вонземјани, Џејмс Камерон изјави дека единствената иднина на филмот е 3-Д технологијата. Сопствениците на кината веднаш ја сфатија оваа порака и неколку години по ред успеваат да ја задржат публиката во кино-храмовите ширум светот (во неретки случаи и да ја зголемат), па, според режисерот на “Амбис”, “Титаник”, “Аватар”…, сега на ред е телевизијата, која стана ужасно стерилна. Кај нас, во Македонија, телевизискиот екран е повеќе од семејство, бидејќи оваа кутија, додека најголемиот дел од публиката ги гледа сапуниците од турска продукција, доживува тага, насмевки, солзи, гнев, радост, чувства кои на времето интензивно се доживуваа во затемнетата кино-сала… па ако на крајот излезеш од проекција фатен за рака со симпатијата – полн погодок! Веќе претпоставувате дека овој долг есеистички вовед во една регуларна филмска рецензија си има своја цел – а тоа е потенцирањето на одличниот потег на Младинскиот културен центар, кој работи со киното “Милениум” во Скопје, да го оспособи единственото репрезентативно кино во државата за 3-Д проекции. Краткорочните резултати се веднаш видливи (зголемена кино-посетеност), а оние поважните, долгорочните, значат регрутирање на една сосема нова генерација на филмофили, откако онаа од последниве 10 години комплетно и неповратно е изгубена.

Читај повеќе →

Кон „Зимска коска“ на Дебра Граник

Иако летото е вообичаено време кога во кината царуваат блокбастерите, сепак, кога зад себе имате признание „Победник на фестивалот Санденс“, надежите се движат во зоната на посакуваниот успех кај пошироката публика. Таков е случајот со „Зимска коска“ кој токму во моментов ја маѓепсува публиката со својата заводлива и сурова убавина.

Потрагата по вистинско филмско летно освежување не’ одведе до едно остварување кое ги изгледавме со уживање. Станува збор за документарецот „Американско пиво“ од 2004 година на режисерот Пол Кермизијан, чија концепција е толку едноставна колку самиот наслов на овој интересен филм.

Според политичките аналитичари, по преструктуирањето на силите на светската сцена повторно се создава простор за нова Студена војна, можеби не директно помеѓу Истокот и Западот, но можноста постои, со закана дека ќе се случи најлошото можно сценарио. Поттикната од слични размислувања, авторката Луси Вокер во својот нов доку проект „Одбројување до нула“ истражува колку нуклеарното оружје кое го поседуваат големите светски сили, но и оние не толку моќните, е во сигурни раце.