На кој носач на звук ги слушнавте вашите први омилени песни? Се разбира, на легендарните касети. Ова е приказната за холандскиот изумител Лудовик Фредерик Отенс, кој на светот му ги „подари“ касетите кои долго време беа составен дел од сечиј дом на планетата, а во последно време се враќаат во игра, бидејќи дел од бендовите своите албуми, освен на плоча, која исто така се врати на голема врата меѓу љубителите на добриот звук, ги издаваат и на касета.
Како да се заокружи 30-годишниот јубилеј од постоењето, освен со уште еден триумфален настан. Браво момци, браво Суперхикси! Во неделата се случи првиот од двата најавени „анплагда“ на бендот кој на музичка сцена како нашата, на која нема правила на игра, успева да опстои полни три декади со еден куп албуми и песни зад себе. По големиот концерт летото во паркот во Кисела вода, овој пат во истата општина, но во прекрасниот Дом на култура „Билјана Беличанец“, деветчлената банда успеа да направи акустична прошетка низ материјалот кој супериорно го градеше од година во година, за на крајот да станат една од ретките македонски групи со вистински интегритет.
Кон албумот „Songs of a lost world“ на The Cure
Се чини како оваа година сите да објавија албуми. Го слушам интервјуто на „стариот лисец“ Дејвид Гилмур кој јасно нагласува дека клучни биле тие година-две од пандемијата, кога бевме затворени дома и сакал-нејќел, за да не полудиш, почнуваш да твориш. Ник Кејв, Меркјури рев, Тиндерстикс, Бет Гибонс, Прл џем, Лори Андерсон, Смешинг пампкинс… се само дел од имињата кои не’ почестија со нов материјал. Дури и јас издадов пет книги(!) Сепак, од сето наброено, за мене албум на годината е „Songs of a lost world“ на Кјур, не затоа што стана број еден на релевантните листи од оваа и онаа страна на океанот, туку затоа што слушањето на ова ремек-дело и уживањето во него е најмалку што можам да сторам за Илиќот, првиот што од мојата генерација замина на оној свет.
Во животот постојат нешта кои не се забораваат. Пред 30 години имав чест да преведам и приредам еден поголем текст за Џон Кејџ, еден од најпочитуваните авангардни композитори во минатиот век, оној чија легендарна композиција „4 минути и 33 секунди“ се состои само од тишина за време на која и пијанистот и публиката го доживуваат делото на лице место додека молчат, така докажувајќи дека самоконтролата и пред се’ тој чудесен звук на тишината се оние нешта што ќе го спасат светот. Три децении подоцна случајно наидувам на винилно реиздание на еден негов легендарен албум, и иако во моментот ги трошев последните пари од месечниот буџет, сепак се договорив сам со себе дека ова ремек-дело мора под итно да стане дел од скромната домашна колекција, токму поради некогашната љубов кон неговиот автор.
Вчера, на 80-годишнината од ослободувањето на Скопје, на покана на Јулијана Милутиновиќ гостував во третата програма на медиумскиот сервис на Радио-Телевизија „Војводина“. Eмисијата „Македониум“, која водителката ја уредува од далечната 2007 година, се емитува на македонски јазик секоја среда околу 14 часот. Јуле, која ја знаете и од ди-џеј подиумите во изминатите две декади, ми постави супер прашања, избра супер музика, и чинам дека испадна едно интересно парче од 30 минути вредно за внимание. Повод беше излегувањето на мојот нов роман „Ветрилиште“. Еј да, повторно сум на радио, мојата прва медиумска љубов 🙂
Изминативе денови најактуелна вест беше онаа за реоформувањето на бендот „Oasis“. Се прашувам што уште имаат овие стари англиски к.ротресини да ни понудат? Повеќе меѓусебно пцуење и навредување низ медиумите? Повеќе шампањ и кокаин? Уште некоја песна со „позајмен“ риф од Битлси? Едно е сигурно, на нивното конто следната година ќе има уште многу милиони со кои ќе си го обезбедат сето она од претходните претпоставки. Така си е тоа кога зад себе ја имате моќната британска музичка индустрија. Затоа, да останеме на наша територија, каде всушност се случи она што нам ни е важно и насушно – враќањето на сцена на момците од „Хајка“. Тоа е веста која нас не’ тангира! Домашната музичка сцена никогаш не била повитална, а „Хајка“ мораат да бидат активен составен дел од неа, за квалитетно растење на новите генерации, идните здрави носители на ова парче земјa.
Значи, се работи за прашање на приоритет. Затоа, F.CK OFF OASIS, GO ON HAJKA!!!
Со овој прилог ќе се обидеме да се прилагодиме на овие неподносливи летни сахарски температури. Истовремено, инспирирани од фотографиите од риечкиот рибен пазар, можете да „украдете“ некоја идеја за денешниот ручек. Цените на рибите се во куни, бидејќи посетата на прекрасниот и магичен град на Јадранот се случи пред две години, кога се’ уште не беше воведено еврото како платежно средство. За поетиката е задолжен г-нот Џибони, кој во 2016 година, на албумот „Фамилија“ објавен во соработка со Оливер Драгојевиќ, ни ја подари една од најубавите јадрански песни во новиот милениум. Уживајте 😉
Udica se zadije za prste
Taman ono koliko joj triba
Da se čovik siti da je dobro
Što se nisan rodi kao riba
Денес се одбележува 53-годишнината од смртта на Џим Морисон, еден од најхаризматичните музичари во 20 век. Овој ден во 1971 година беше кобен за сјајниот вокалист и текстописец, кој уживајќи во слободните денови со својата драга во Градот на светлината, беше пронајден мртов во кадата токму од неговата љубов. Сето тоа беше прикажано на крајот од филмот „The Doors“ од 1991 година, кој ги скокоткаше нашите тинејџерски фантазии. Деновиве наидов на една изјава од неговиот соборец Реј Манзарек која се однесува токму на споменатиот филм на Оливер Стоун, која од сосема поинаков агол гледа на популарниот филм кој го реактуелизираше животот и делото на музичката икона, дваесет години по неговата смрт.
На последното издание на „Загребдокс“, освен актуелните филмови од регионалната, европската и светската кинематографија, организаторите се погрижија публиката да биде во тек и со курентните остварувања во музичката документаристика. Ревијалната селекција необременета со фестивалски награди понуди неколку остварувања во кои главните улоги ги толкуваа Ју група, Култур шок, Џоан Баез, Ник Кејв и Брдеј парти, Рјичи Сакамото… Како фестивал во фестивал! Најголема беше возбудата околу проекцијата на филмот „Ryuichi Sakamoto: Opus“ на Нео Сора, бидејќи авторот на овие редови не знаеше ништо за овој проект, не сакајќи да прочита ниту ред и во богатиот фестивалски каталог, одејќи сосема ослободен и подготвен за изненадување. И го доби – во сиот свој сјај!
Рам-пара-рам-пара-рам…
Синоќа сите патишта водеа во Рим… пардон, во Кисела вода. Добро, нешто слично, но не баш исто 
Синоќа „Суперхикс“ прославија 30 години од своето постоење со спектакуларен мега настан во паркот „Расадник“, со многу гости на сцената, со убава енергија, со насмеани лица од сите генерации… Присуството беше задолжително, затоа што требаше да им се оддаде почит на дечките за инаетот, издржливоста, креативноста и безбројните песни кои сите ние со години наназад си ги певуцкаме во разни прилики и ситуациии во оваа наша небиднина.
