Ова е последната позната фотографија од Џим Морисон, фотографирана од Памела Курсон на овој ден, 28 јуни, во 1971 година. Тој е опуштен и освежен, и воопшто не изгледа како дивата рок-ѕвезда која на сцената доживува трансфорамции од песна во песна. Морисон и и неговата девојка биле во Париз веќе извесно време, за конечно да се случи таа фатална ноќ во кадата, кога лидерот на The Doors, за жал, бил пронајден мртов.

Вчера во „Дајмонд мол“ се случи пазар на плочи на кој присуствуваа десетина изложувачи кои, според реакциите на посетителите, имаа сосема задоволувачка понуда. Со тоа уште еднаш се докажа дека винилот во последнава деценија и кусур е единствениот носач на звук за кој се’ уште има интерес и кој се’ уште е на цена. Убаво беше да се видат старите колекционери-мрчатори на едно место како повторно ги преџвакуваат веќе слушнатите приказни, но и новите генерации како си бираат албуми оригинално објавени во години кога тие воопшто не биле ниту идеја, а веројатно и нивните родители се’ уште не си беше фрлиле мерак. Се разбира дека во таква пријатна атмосфера човек може да потроши вистинско богатство пополнувајќи ги дупките во својата домашна колекција која функционира како бунар без дно, па затоа се одлучив да им дадам шанса на две тазе компилации од домашни артисти, чија вредност во следните години може само да расте. И не згрешив!

Ако од мал си слушал музика, ако од мал си стекнал навика да купуваш носачи на звук (се разбира, касети, бидејќи зборуваме за 80-те години), ако од мали нозе си сфатил дека музиката е важна во животот, тогаш потајно си сонувал дека еден ден ќе добиеш музички систем на кој соодветно ќе ја пушташ и слушаш сета таа нотна убавина на овој свет. По редицата касетофони со сомнителен квалитет, најпосле го добиваш музичкиот систем како од германските каталози што си ги гледал кај тетка ти, и на радоста и’ нема крај. Во втората половина на деветтата декада од минатиот век саунд-системот „Kamacrown“, колку и да беше чкарт гледано од денешна перспектива, во тоа време беше остварување на детскиот сон, особено поради тоа што покрај касетите, се отвори можноста за слушање на музика и на грамофонски плочи. Така скромно започна ЛП-пасијата која трае и ден-денес.

На кој носач на звук ги слушнавте вашите први омилени песни? Се разбира, на легендарните касети. Ова е приказната за холандскиот изумител Лудовик Фредерик Отенс, кој на светот му ги „подари“ касетите кои долго време беа составен дел од сечиј дом на планетата, а во последно време се враќаат во игра, бидејќи дел од бендовите своите албуми, освен на плоча, која исто така се врати на голема врата меѓу љубителите на добриот звук, ги издаваат и на касета.

Кон албумот „Songs of a lost world“ на The Cure

Се чини како оваа година сите да објавија албуми. Го слушам интервјуто на „стариот лисец“ Дејвид Гилмур кој јасно нагласува дека клучни биле тие година-две од пандемијата, кога бевме затворени дома и сакал-нејќел, за да не полудиш, почнуваш да твориш. Ник Кејв, Меркјури рев, Тиндерстикс, Бет Гибонс, Прл џем, Лори Андерсон, Смешинг пампкинс… се само дел од имињата кои не’ почестија со нов материјал. Дури и јас издадов пет книги(!) Сепак, од сето наброено, за мене албум на годината е „Songs of a lost world“ на Кјур, не затоа што стана број еден на релевантните листи од оваа и онаа страна на океанот, туку затоа што слушањето на ова ремек-дело и уживањето во него е најмалку што можам да сторам за Илиќот, првиот што од мојата генерација замина на оној свет.