Деновиве од печат излезе преводот на македонски јазик на романот.„Киклоп” од Ранко Маринковиќ, според многумина, еден од најдобрите хрватски романи во 20. век. Книгата е дел од популарната едиција “ПРОаЗА” на ИЛИ-ИЛИ. Оваа книжевна гозба со многузначности, од нејзиното првично објавување во 1965 година, никогаш не го загуби своето значење, а тоа е едно од мерилата за квалитетен роман – да биде свеж, модерен и релевантен и по шест децении од излегувањето од печат.
Еднаш еден пријател се обиде да ми ја објасни разликата меѓу “нас” и “нив”, иако не беше јасно кои би требало да сме “ние” и “тие”. Пријателот, по престојот во Америка, се враќал во Европа, крај него седела постара госпоѓа која на неговото прашање “каде патува?” невино одговорила: “Во Европа. Во Минхен… Тоа е град во Европа, зар не?” Откако добила потврден одговор, госпоѓата заспала не будејќи се се’ до слетувањето на минхенскиот аеродром.
Во пресрет на денот кога човечката нога за прв пат стапна на Месечината (21 јули 1969), излегоа интересни податоци кои велат дека ние, Земјаните, досега сме оставиле над 200 тони ѓубре на нашиот небески „придружник“. „Луѓето веќе оставиле зад себе околу 200 тони опрема и отпад на Месечината – од чизми и лопати до фрлени ранци и срушени вселенски летала. Овие остатоци, оставени од минатите мисии, формираат неочекуван слој од човечката историја расфрлана по површината на Месечината“, вели истражувањето.
Секое лето си има свој блокбастер, а ова очигледно ќе се памети по ново-стариот „Супермен“. Првиот суперхерој кој го гледав како дете заслужува внимание, после сите верзии што во меѓувреме ги доживеа и кои ја исцицаа сета креативност од оваа моќна стрип приказна. Ме интересираше колку новиот Супермен се базира на првичната сторија и на она што Ричард Донер ни го „подари“ на сребрениот екран пред речиси педесет години, колку лепушкастиот актер Дејвид Коренсвет достојно ги носи наметката и гаќите на легендарниот Кристофер Рив, бев љубопитен и дали младиот актер Николас Хоулт уверливо го одигрува негативецот Лекс Лутор, првично креиран од ненадминатиот Џин Хекман, и секако, дали наивкото со наметка повторно ќе ја врати Земјата малку наназад, а потоа малку нанапред, за да го врати времето и да ја спаси љубената. Згора на тоа, бев додатно мотивиран на подмладокот, на чија возраст веројатно ја гледав првата верзија на „човекот од челик“ од 1978 година, да му откријам еден нов филмски свет во кој царува желбата за правдина и емпатијата кон човечката раса во неволја, барем така беше во оригиналот. И така тргна приказната.
Со финалниот меч меѓу ПСЖ и Челзи, вечерва во 21 часот по средноевропско време се затвора првото светско клупско првенство во фудбал, со кое ФИФА испишува нова страница во историјата на „најпопуларната споредна работа на светот“. Како и секое првороденче (кое, според народната, „се фрла во вода“), и ова не помина којзнае како, но ќе се памети како вовед во новата приказна која секои четири години, на едно место, ќе ги собира најдобрите клубови од сите континенти, за да ги одмерат силите и да се добие најдобриот меѓу нив.
Во рамките на второто издание на Интернационалниот фестивал на кратки филмови „Абас Кјаростами“, синоќа во официјалната селекција беше прикажано нашето десетминутно остварување насловено „Крстопати“ (Crossroads). Филмот е одговор/реплика на познатиот документарен филм на славниот ирански режисер од 2005 година насловен „Патишта“ (Roads), и ја истражува темата „Во кој момент се вкрстуваат патиштата на авторите од две различни култури?“
Утре започнува второто издание на Интернационалниот фестивал за краток филм „Абас Кјаростами“ во Берлин, посветен на магот на иранската и светската кинематографија, кој во 1997 година ја освои „Златната палма“ во Кан за прекрасниот филм „Вкусот на црешите“.
Ова е последната позната фотографија од Џим Морисон, фотографирана од Памела Курсон на овој ден, 28 јуни, во 1971 година. Тој е опуштен и освежен, и воопшто не изгледа како дивата рок-ѕвезда која на сцената доживува трансфорамции од песна во песна. Морисон и и неговата девојка биле во Париз веќе извесно време, за конечно да се случи таа фатална ноќ во кадата, кога лидерот на The Doors, за жал, бил пронајден мртов.
На денешен ден пред 43 години својата кино премиера ја доживеа мојот омилен СФ филм “Блејдранер” (26 јуни 1982).
На „Репер“ излезе една продлабочена анализа за романот „Ветрилиште“ низ референтни теориски согледувања, со отворен поглед и нови прозорци за понатамошно толкување заради слоевитоста на самиот текст, како што нагласува авторот.
